“Liothyronin” jest nazwą produkowanej farmaceutycznie wersji wytwarzanego przez organizm hormonu “T3”. Liothyronin jest wyraźnie silniejszym hormonem gruczołu tarczycy, jego działanie jest czterokrotnie silniejsze niż działanie opisanego na naszej stronie levothyroxin.
Zawodnicy stosują hormon gruczołu tarczycy liothyronin głównie w ostatnich 4-8 tygodniach przed zawodami w celu osiągnięcia możliwie jak najniższego poziomu tłuszczu w organizmie. Ponieważ liothyronin zwiększa przemianę materii o wiele silniej niż słabszy levothyroxin, poprzez zwiększony metabolizm węglowodanów, białka i tłuszczów, następuje u stosujących wyraźnie zwiększone spalanie tłuszczu. Jednakze ze względu na dużą moc liothyroninu należy postępować ostrożnie. Jeżeli stosujący popełni błąd i nie zastosuje odpowiedniej ochrony mięśni poprzez równoczesne stosowanie silnych sterydów androgennych lub hormonu wzrostu, wówczas należy liczyć się z utratą mięśni. Wielu zawodników stosuje tę substancję z clenbuterolem, któremu przypisuje się działanie antykataboliczne, czyli ochraniające mięśnie. Sterydami, które stosowane są w tej fazie są stanozolol, trenbolon i testosteron propionat, ponieważ wszystkie trzy posiadają silne działanie ochronne, uzupełniają się nawzajem w działaniu i ponadto idealne są do przygotowania przed zawodami.
Pomimo to nie należy przesadzać z ilością i przede wszystkim długością kuracji. Długotrwałe stosowanie i wysoka dawka hormonów gruczołu tarczycy kryją ryzyko uszkodzenia i niedostatecznego funkcjonowania gruczołu tarczycy, co w najgorszym razie może zmusić do stosowania tych preparatów przez całe życie. W dodatku należy uważać na podwyższone obciążenie serca i układu krążenia oraz działania zmienne w przypadku kombinacji tych preparatów z innymi substancjami jak na przykład clenbuterol lub efedryna. Przez długi czas w kręgach kulturystycznych było w zwyczaju, że liothyronin stosowany był w niewielkiej ilości wynoszącej 25 mcg w celu doprowadzenia większej ilości kalori. Stosujący relacjonowali przy tym o szybszym i zwiększonym przyroście mięśni. Ideą takiej praktyki jest to, że hormony gruczołu tarczycy poprawiają przemianę materi m.in. w proteinach i tym samym mają lekkie działanie anaboliczne, co prowadzi w efekcie do lepszego przyrostu mięśni. Jednakże należy wspomnieć, że ten sposób postępowania w porównaniu do potencjalnych działań ubocznych, jak na przykład trwałe uszkodzenie funkcji gruczołu tarczycy, wydaje się być niezbyt korzystny. Inną grupą stosującą często liothyronin przez kilka miesięcy to kulturyści, którym zależy na hormonie wzrostu. Tutaj liothyronin stosowany jest w dawce dziennej 25-50 mcg w celu pokrycia podwyzszonego zapotrzebowania w hormony gruczołu tarczycy przy stosowaniu hormonów wzrostu. Jak możne bez trudu wywnioskować liothyronin nie jest substancją odpowiednią dla początkujących.
Początkujący, którzy chcieliby wesprzeć swą dietę substancjami pobudzającymi przemianę materii, powinni raczej stosować efedrynę, która posiada słabsze działania uboczne. Zaawansowani kulturyści oraz kobiety uprawiające sporty siłowe mogą stosować przez krótki okres liothyronin w dziennej dawce 25-75 mcg w celu redukcji tłuszczu przez 4-8 tygodni. Jednakże taką kurację powinno się stosować tylko raz w roku, ażeby uniknąć osłabienia funkcji gruczołu tarczycy. Ambitni kulturyści stosują liothyronin regularnie, najczęściej jako substancję redukującą tłuszcz w fazie przygotowania do zawodów jak również w kombinacji z hormonem wzrostu, który jak opisano obniża poziom własnych hormonów gruczołu tarczycy.
Jako szczególnie ważne nalezy uznać stopniowe wprowadzanie i wycofywanie tej substancji. Na początku kuracji należy pozwolić organizmowi na przyzwyczajenie się do dawkowania zewnętrznego, a na koniec do ponownego podjęcia własnej produkcji. Z reguły ambitni kulturyści startujący w zawodach rozpoczynają stosowanie zażywając rano jedną tabletkę 25 mcg i podwyższają tę dawkę, co 3-4 dni o dalsze 25 mcg, aż zostanie osiągnięte wymagane maksimum wynoszące 100-150 mcg na dzień. Kobiety, które nie obawiają się silnego działania, stosują dziennie 25-75 mcg dziennie przez okres 4-8 tygodni. Również tutaj należy zwracać uwagę na odpowiednie wprowadzanie i wycofywanie. Wśród kobiet preferowane są tabletki 25 mcg, które można bez problemu rozdzielić. Ze względu na okres połowicznego wydalania wynoszący 36 godzin wystarczające jest jednorazowe zażycie rano. Jednakże zaleca się, żeby wyższe dawki zażywać podzielone w ciągu dnia, ażeby zagwarantować lepszą tolerancję w obrębie żolądkowo-jelitowym. Wprowadzanie jak i wycofywanie jest tak samo wazne. W tym okresie należy gruczołowi tarczycy dać czas na przyzwyczajenie się do braku zewnętrznego dawkowania i podjęcia własnej produkcji. W tym celu należy, co 3-4 dni redukować swoją dzienną dawkę o 25 mcg az do zaprzestania stosowania.Z reguły można częściej niż preparaty niemieckie otrzymać preparaty zagraniczne, jak na przykład grecki “T3” firmy Unipharma. Za tabletkę 100 mcg niemieckiego preparatu “Thybon” na czarnym rynku należy zapłacić między 0.50 a 0,75 Euro, podczas gdy grecki “T3” kosztuje jedynie 10,00-15,00 Euro za opakowanie zawierające 100 tabletek 50 mcg.
