Większości osób stosujących sterydy nandrolon decanoat znany jest pod nazwą “Deca-Durabolin” firmy Organon. Nandrolon decanoat oraz methandienon jest najczęściej stosowanym, ale także najczęściej podrabianym preparatem z grupy anabolików. Nandrolon jest pod względem chemicznym spokrewniony z testosteronem i różni się od tego hormonu tylko brakiem grupy metylowej w pozycji C-19, co jednocześnie tłumaczy fachowe określenie nandrolonu, a mianowicie “19Nortestosteron”. W bezpośrednim porównaniu z testosteronem nandrolon posiada wyższe działanie anaboliczne, ale za to słabsze androgenne. Fakt ten sprawia, że nandrolon decanoat jest niemalże idealnym sterydem dla kobiet. Dokładnie przyglądając się nandrolon decanoat jest kombinacją z nandrolonu kwasu tłuszczowego. Kwas dekanowy służy wyłącznie do estryfikacji substancji hormonalnej nandrolon. Ta estryfikacja daje tę korzyść, że wstrzyknięty nandrolon w organizmie rozbijany jest powoli przez swój ester i tym samym przez dłuższy czas zachowuje się w krwioobiegu. To z kolei ma tę zaletę, że okresy między iniekcjami są dość duże. Okres połowicznego wydalania nandrolonu decanoat wynosi 5 dni, co sprawia, że iniekcja ma sens co 7 – 10 dni. W ten sposób postępowania uniknie się efektu kumulującego.
Jeżeli iniekcje nastąpią częściej niż raz w tygodniu, wówczas nadrolon gromadzi się w organizmie mimo, że poprzedni zapas nie został zupełnie zużyty. Przy tym dawki nandrolonu kumulują się w organizmie tak, że stosujący, który wstrzyknął dwa razy w tygodniu po 200 mg, zamiast żądanego poziomu 400 mg w ciągu kilku tygodni dozna wszystkich typowych działań ubocznych jak na przykład ginekomastia, podwyższone gromadzenie wody lub utrata libido. Bardziej sensowna jest jedna iniekcja 400 mg, co 7-10 dni. Główne działanie nandrolonu tkwi w podwyższonym zgromadzeniu azotu w mięśniu. Jeżeli mięsień przyjmie więcej azotu nie może oddać, wówczas bilans azotu jest pozytywny, co jest równoznaczne ze stanem anabolicznym, czyli budującym. Ponadto nandrolon decanoat gromadzi w zwiększonej ilość w kościach wapń, co stanowi jego główny obszar zastosowania w medycynie w walce przeciw osteoporozie. W związku z tym trzeba zwrócić jednak na to uwagę, że organizm przy zwiększonym dawkowaniu nandrolonu będzie budował nową tkankę mięśniową, jeżeli istnieje pozytywny bilans energetyczny i dostarcza się wystarczającą ilość kalorii jak i proteiny (2,5 – 3 g dziennie na kg masy ciała).
Nandrolone Decanoate nie jest sterydem, który przy diecie ze zredukowaną ilością kalorii buduje mięśnie w sposób znaczący. To samo dotyczy przygotowania przed zawodami, tutaj nandrolon decanoat również ze względu właściwości odżywczo-fizjologiczne nie przyczynia się do budowy nowej tkanki i nie stanowi ochrony mięśni. Ponieważ nandrolon decanoat nie polepsza twardości mięśni i nie wspomaga spalania tłuszczu, nalezy go unikać podczas diety względnie w przygotowaniu do zawodów. Nandrolon decanoat działa najlepiej w fazie przyrostu, kiedy to używany jest on jako steryd bazowy działający silnie pod względem anabolicznym, który należy stosować w miarę możliwości w kombinacji z przynajmniej jednym androgennym sterydem masy jak testosteron lub metandienon.
Innym pozytywnym aspektem w stosowaniu nandrolonu jest fakt, że substancja ta gromadzi wodę w stawach, co właśnie przy ciężkim, regularnym treningu działa nadzwyczaj pozytywnie na masę. Atleci, którzy normalnie skarżą się na dolegliwości barków i kolan, mogą stosując nandrolon często trenować bezboleśnie. Jednakże drugą stroną medalu jest to, że zwalczany jest objaw, a nie przyczyna. Po odstawieniu nandrolonu decanoat dolegliwości stawowe pojawiają się tak jak przed kuracją. Pomimo to bezbolesny trening, jeśli nawet tylko przez kilka tygodni, jest dla niektórych kulturystów prawdziwym błogosławieństwem. Pocieszającym jest fakt, że nandrolon nie przekształca się w DHT (dihydrotestosteron) tak, że działania uboczne takie jak wypadanie włosów, dolegliwości prostaty lub trądzik stanowią raczej wyjątek niż regułę. Faktycznie nandrolon jest jedynym sterydem, który mogą używać osoby wrażliwe na DHT bez konfrontacji z problemami typowymi dla DHT. Ponadto nadrolon decanoat nie wywiera negatywnego wpływu na funkcję wątroby. Badania naukowe wykazały, że wieloletnie regularne zażywanie nandrolonu decanoat nie prowadzi do uszkodzenia wątroby. Z tego względu nadrolon decanoat w fazie przyrostu stosowany jest najczęściej przez okres kilku miesięcy, specjalnie w połączeniu ze wstrzykiwanym esterem testosteronu, ponieważ również nie jest toksyczny dla wątroby. Mniej przyjemne jest jednak to, że nandrolon rozcieńcza krew, co wyjaśnia dlaczego podczas zażywania stwierdza się podwyższone ciśnienie, krwawienie z nosa i silne ogólne krwawienia przy zranieniach. Niestety nandrolon decanoat posiada efekt podobny do progesteronu, ponieważ w ok. 18% wiąże on receptory progesteronu. Progesteron działa podobnie jak estrogen i jest zauważalny w męskim organizmie poprzez wzrost gruczołów piersiowych (ginekomastia), zwiększone gromadzenie wody i tłuszczu oraz utratę libido a nawet impotencję. Kto już używał raz nandrolon w wysokich dawkach (>400 mg tygodniowo), ten z pewnością poznał pojęcie “DecaDick”, czyli niezdolność utrzymania erekcji przez czas, jaki konieczny jest do odbycia stosunku płciowego. Kto myśli jednak, że problem ten pokona używają tamoxifen, clomid lub anastrozol, ten będzie niestety rozczarowany, ponieważ wymienione substancje są jedynie substancjami blokującymi receptory estrogenu względnie hamującymi aromatazę, które jednak nie mają wpływu na poziom progesteronu.
Kto chce walczyć z działaniem ubocznym progesteronu, ten ma tylko trzy możliwości – są to stosowanie antyprogesteronu, dodatkowe użycie stanozololu albo zupełne unikanie nandrolonu. Niektórzy atleci posuwają się tak dalece, że stosują pigułkę poronną “Mifegyne” jako antyprogesteron razem z wysokimi dawkami nandrolonu (1000 mg na tydzień). Może to brzmieć niewiarygodnie, ale faktem jest, że to funkcjonuje. Inną możliwością, żeby uniknąć skutków ubocznych wynikających ze stosowania nandrolonu lub je osłabić, jest kombinacja ze stanozolem (na przykład “Winstrol Depot”). Jednak nie ma niestety naukowych opracowań na ten temat, ale doświadczenia wielu sportowców wskazują kierunek pozytywny. Dawka 50 mg stanozololu, co dwa dni wystarcza w większości przypadków, żeby zmniejszyć działania uboczne powodowane progesteronem. Ponieważ nandrolon na dodatek przekształcany zostaje w estrogen, sensowne jest stosowanie substancji blokujących receptory estrogenu. Substancja hamująca aromatazę jest jednak bezużyteczna, ponieważ nandrolon nie jest przekształcany przez ten sam enzym co testosteron. W tym przypadku sensowne jest stosowanie substancji blokującej jak na przykład tamoxifen Iub clomifen. Sprawdzone dawkowanie kształtuje się w ilościach 25 mg clomidu lub 10 mg tamoxifenu dziennie. Jednakże sportowcy powinni wiedzieć, że nandrolon ok. pięć razy mniej przekształcany jest w estrogen niż testosteron. Dlatego też użycie substancji blokującej estrogen przy umiarkowanych dawkach nandrolonu (< 400 g tygodniowo) nie jest koniecznie wymagany. Nandrolon jest z reguły stosowany w dawce 200-600 mg tygodniowo, przy czym wśród zawodowców tygodniowe ilości wynoszące 1000 mg w fazie przyrostu nie są rzadkością. Dla początkujących wystarczy iniekcja w ilości 200 mg, aby osiągnąć dobre rezultaty. Znakomitą kuracją dla początkujących byloby 200 mg nandrolonu tygodniowo przez okres dwóch tygodni w połączeniu z 15 mg metandienonu dziennie podczas 5-8 tygodni, to znaczy metandienon stosowany jest maksymalnie tylko przez cztery tygodnie, aby w połowie kuracji doświadczyć dużego przyrostu masy i siły. W celu osiągnięcia optymalnego efektu z jednej dawki nandrolonu, kuracja anaboliczna nie powinna być krótsza niż 12 tygodni. Ponieważ nandrolon decanoat wpływa negatywnie na libido oraz erekcję penisa, większość stosujących zazywa nandrolon decanoat z wstrzykiwanym testosteronem, jak na przykład 250 mg testosteronu enantat na tydzień. Nowicjusze mogą stosować 200 mg nandrolonu decanoat z 250 mg testosteronu enantat i samą kurację budowy mięśni prowadzić przez 12 do 24 tygodni. Zalecana dawką początkowa nandrolonu dla kobiet kształtuje w ilości 100 mg na tydzień, co przy dobrej tolerancli substancji można rozszerzyć na 200 mg lub nawet więcej tygodniowo. U mężczyzn i kobiet nandrolon powinno stosować się wyłącznie w fazie przyrostu. Zaawansowani sportowcy męscy stosują dawki od 400 do 600 mg na tydzień. Dawki przekraczające 600 mg zwiększają znacznie potencjał ryzyka. Zamiast podnosić ilość nandrolonu, należałoby lepiej zastosować steryd silniejszy pod względem androgennym. Przede wszystkim testosteron i metandienon są w fazie anabolizmu bardzo popularne i wielokrotnie potwierdziły się w praktyce. Kombinacja składająca się z 600 mg nandrolonu tygodniowo, 750 mg testosteronu enantatu tygodniowo jak równiez 30 mg matandienonu dziennie jest w zupełności wystarczające, ażeby w fazie przyrostu zyskać porządnie na masie i sile. Metandienon ze względu na swoje potencjalne działania uboczne powinien być stosowany tylko maksymalnie przez 4-6 tygodni. Inną kombinacją byłoby 600 mg nandrolonu decanoat tygodniowo z 30 mg metandienonu dziennie przez 6 tygodni aby następnie zastąpić metandienon 750 mg testosteronu enantan tygodniowo i kombinaclę tę kontynuować przez dalsze 8-10 tygodni. Profesjonalni kulturyści używają nandrolonu prawie bez wyjątku w fazie przyrostu, a więc w okresach, gdzie planowane jest stosowanie podstawowych ćwiczeń przy użyciu cięzkich przyrządów jak również wysoka dawka pozywienia. Obserwowane tutaj dawki ksztaltują się w granicach 40 – 100 mg na tydzień. Jednak nandrolono stosowany jest najczęściej w kombinacji z testosteronem enantat lub cipionatem jak również z hormonem wzrostu i insuliną. 1000 mg nandrolonu decanoat tygodniowo, 1000 mg testosteronu enantat tygodniowo, 6 jednostek hormonu wzrostu dziennie w połączeniu z 20 jednostkami insuliny dziennie jest dla wielu profesjonalnych kulturystów w fazie przyrostu zupełnie normalną kombinacją. Objętość mięśni w połączeniu z ciężkim treningiem jak również z dużym przyjmowaniem protein i kalorii zostanie znacznie powiększona, jednocześnie wątroba zostanie oszczędzona dla późniejszego przygotowania przed zawodami, ponieważ żadna z tych wymienionych substancji hormonalnych nie jest toksyczna dla wątroby. Największym problemem podczas stosowania nandrolonu jest negatywny wpływ na własną produkcję testosteronu przez organizm. Substancja ta znana jest z tego, że wstrzymuje ona własną produkcję szybko i gruntownie, jak żaden inny steryd. Badania naukowe wykazały, że wini należy szukać w działaniu progesteronu. Nandrolon redukuje wrazliwość produkujących testosteron komórek Leydiga w jądrach na hormon luteinizujący. Jest to działanie, jakie znamy juz w przypadku trenbolonu i które powodowane jest progesteronem. Kto już wstrzykiwał nandrolon przez dłuzszy czas, ten stwierdził, ze własna produkcja hormonów wraca wolniej do normy, niż dzieje się to w przypadku innych sterydów. W praktyce powstał nowy schemat odstawiania. Według niego clomifen lub tamoxifen są zażywane pojedynczo, lecz w kombinacji. Ponieważ nandrolon jak już wspomniano wykazuje okres połowicznego wydalania wynoszący 5 dni, zaleca się rozpocząć 7-10 dni po odstawieniu tak zwaną “antykurację” / “terapię po cyklu stosowania”. W pierwszych dwóch tygodniach zażywa się rano i wieczorem po 20 mg tamoxifenu dawkę, którą w 3 i 4 tygodniu można ograniczyć do połowy, zażywając 20 mg rano. Clomifen pierwszego dnia stosuje się w ilości 300 mg, dzieląc na 3 dawki po 100 mg. Następnie od drugiego dnia wystarcza 50 mg dziennie. Jednakże clomifen po 4 tygodniach stosowania tamoxifenu powinien być stosowany jeszcze przez dwa tygodnie. Nandrolon można otrzymać u każdego dealera w bardzo wielu wariantach. Począwszy od oryginalnego “Deca Durabolin” firmy Organon, przez “Nandrolon Decanoat Norma” firmy Norma Hellas kończąc na buteleczkacn o pojemności 10 ml czeskiej firmy International Pharmaceuticals. Te ostatnie, chociaż określane jako podróbki, jakościowo są bez zarzutu i o dużej skuteczności, co potwierdzają liczne niezależne testy.
