Najwazniejszą regułę, którą atleta winien sobie zapamiętać podczas stosowania hormonu wzrostu, jest ta, że długość kuracji jest ważniejsza niż wysokość dozowania. Ma to oznaczać, że dzienna dawka hormonu wzrostu np. 2 jednostki międzynarodowe, przez sześć miesięcy zapewni atlecie lepsze wyniki niż wyższe dzienne dawki, np. 4 -8 jednostek międzynarodowych, ale jedynie przez dwa miesiące. Podobnie jak testosteron, tak i hormon wzrostu Jest hormonem organizmu, który nie działa toksycznie i nadaje się do zastosowania przez dłuższy czas. W zasadzie można powiedzieć, ze najkrótszy okres kuracji hormonem wzrostu, zwłaszcza w fazie przyrostu mięśni nie powinien być krótszy od 3 miesięcy. Lepszy byłby okres 6-12 miesięcy z zastosowaniem dziennych dawek somatropiny od niskich do umiarkowanych w wysokości 2-6 jednostek międzynarodowych. Im dłużej aplikowany jest hormon wzrostu, tym bardziej wyrazisty jest jego efekt na wygląd ciała człowieka. Podczas gdy z początku dochodzi jedynie do magazynowania wody, to z biegiem kontynuowanego stosowania pojawia się anaboliczny komponent hormonu wzrostu powodujący przyrost mięśni i następuje równomierny solidny przyrost mięśni wraz ze stałym uzyskiwaniem siły fizycznej.
W odniesieniu do skutecznej dziennej dawki, większość kulturystów stosuje dziennie 2-6 jednostek międzynarodowych hormonu wzrostu. Iniekcji dokonuje się igłą do insuliny przez wkłucie do ściany jamy brzusznej. Kto nigdy jeszcze nie stosował hormonu somatropowego, ten winien zacząć od dziennej dawki 2 jednostek międzynarodowych idealnie byłoby mieć do dyspozycji wystarczająco pieniędzy na 6-miesięczną kurację odbudowującą. Zaawansowani kulturyści, którzy ukończyli kurację hormonem wzrostu z dzienną dawką 2 jednostek międzynarodowych, mogą w następnym cyklu somatropiny podwyższyć dawkę na 4 jednostki międzynarodowe. Nie potrzeba więcel niz 6 jednostek międzynarodowych dziennie na wszelki wypadek ambitni kulturyści na plaszczyźnie narodowej oraz zawodowi atleci potrzebują więcej, to zakłada jednakże w kazdym przypadku jednoczesne podawanie insuliny i hormonu tarczycy, w przeciwnym wypadku wysokie dawki hormonu wzrostu zmarnują się i przysporzą stosującemu tylko skutków ubocznych. Wprawdzie widuje się w kulturystyce zawodowej atletów, którzy wstrzykują sobie dziennie do 32 jednostek międzynarodowych somatropiny, jednakże trzeba powiedzieć, że większość zawodowców nie stosuje tego rodzaju dużych dawek i pozostaje z reguły przy dziennych dawkach 8-16 jednostek międzynarodowych.
Obojętnie jak wysoka dawka dzienna zostanie wybrana, w celu osiągnięcia najlepszych wyników nalezy hormon wzrostu wstrzykiwać przynajmniej dwa razy dziennie, bowiem jak już powiedziano w innym miejscu, tylko jeden ma naprawdę mały czas połowicznego rozpadu kilku godzin. Idealną porą do iniekcji jest aplikacja z rana, bezpośrednio przed śniadaniem a następna po treningu tuż przed posilkiem po treningu. Całodzienne dozowanie najlatwiej podzielić na pół, tzn. kto dziennie aplikuje sobie dawkę 2 jednostek międzynarodowych, ten wstrzykuje dwukrotnie dawkę 1 jednostki międzynarodowej, kto dochodzi do dziennej dawki 4 jednostek międzynarodowych, ten bierze dwa zastrzyki po 2 jednostki międzynarodowe itd. Ważne jest, aby w tych dwóch posiłkach osoba spozywała wystarczającą ilośc węglowodanów oraz dużo łatwo strawnego białka i niewiele tłuszczów. To wspiera mające wkrótce wystąpić wydzielenie insuliny, co jest bardzo pomocne hormonowi wzrostu przy tworzeniu IGF-1. Natomiast atlech którzy wstrzykują sobie insulinę, powinni kierować się wytycznymi podanymi w tej książce w rozdziale “Insulina”.
Zwyczaj niektórych kulturystów, którzy przed pójściem spać wstrzykują sobie hormon wzrostu, aby możliwie przyblizyć naturalny rytm wydzielania się hormonu wzrostu, nie ma sensu. Z powodu brakującego dopływu pożywienia nie dojdzie w nocy do gwałtownego wydzielania się hormonu wzrostu, a wstrzykiwanie insuliny bezpośrednio przed spaniem w ogóle nie wchodzi w rachubę. Dalej nocny zastrzyk hormonu wzrostu prowadzi w czasie snu do całkowitego wyłączenia własnego wydzielania przez organizm hormonu wzrostu, poniewaz nie można uniknąć czasowego wyłączenia. Ten problem staje się mniej obciążający jeśli wstrzyknięcie nastąpi wczesnym rankiem oraz późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem. Ponadto wstrzyknięcia hormonu wzrostu tuz przed pójściem spać są znane z tego, że często występują problemy z zaśnięciem.
